W wieku 27 lat odszedł holsztyński Canturo (Cantus x Calando I), w przeszłości znakomity sportowiec oraz reproduktor. Ogier spędził ostatnie lata życia w Normandii.
Canturo urodził się 8 kwietnia 1995. Jego hodowca Herbert Diederich postanowił skojarzyć córkę ogiera Calando I z ogierem Cantus. Uzyskał w ten sposób eleganckiego i nowoczesnego ogierka, dość mocno (3×3) zinbredowanego na epokowego ogiera Cor de la Bryere.
Kariera sportowa
Canturo swoje największe sukcesy sportowe odnosił reprezentując barwy Brazylii. Pod Bernardo Alvesem startował w najpoważniejszych międzynarodowych zawodach, w tym w Igrzyskach Olimpijskich w Atenach, a do jego największych sukcesów należą:
- 9. miejsce (drużynowo) IO Ateny 2004
- 2. miejsce PŚ, CSI5* Mechelen 2004
- 1. miejsce Grand Prix CSI4* Madryt 2005
- 2. miejsce Grand Prix, CSIO5* Rotterdam 2006
- 10. miejsce drużynowo w Światowych Igrzyskach Jeździeckich (WEG) Aachen 2006
Potomstwo
Równie dobrze jak na parkurach, Canturo spisywał się w hodowli. Tylko w samym Związku Holsztyńskim miał ośmiu uznanych synów i aż 116 klaczy wpisanych do księgi głównej. Wśród potomków Canturo warto wymienić:
- Camargo (od Fit For Fun/For Pleasure), uznany ogier, sprawdzony do poziomu 160 cm
- Canturano (od Madonna IV/Coriano Z), uznany ogier, czołowy w Zangersheide
- Good Luck (od Famosa Z/Furioso II), uznany ogier, zwycięzca Grand Prix CSIO5* Sopot 2017, drużynowy złoty medalista ME, uczestnik WEG Tryon 2018
- Zypria S (od Touch of Class/Lux Z), uczestniczka IO Tokio 2020
W Związku Holsztyńskim stacjonują w tej chwili dwa ogiery z krwią Canturo – Dubliner (Dinken x Canturo) i Crunch (Clarimo x Canturo).
W wieku 18 lat Canturo zmieniło właściciela. Trafił do normandzkiej Haras Bois Margot, w której przebywał do ostatniego dnia życia. Niemal do końca cieszył się niezwykłym wigorem i zdrowiem.
© Eurobreeding.com, fot. Haras Bois Margot (zdjęcie) główne i Oliwia Chmielewska